"Het doden van een mens is niet het verdedigen van een doctrine, het is het doden van een mens." Sebastian Castellio schreef dit in 1553; de aanleiding voor zijn verzuchting was de dood van Miguel Serveto (of Michel Servet), die in hetzelfde jaar onder auspiciën van Calvijn in Genève levend was verbrand. Guus Kuijer laat zien dat Castellio geen uitzondering was: in alle tijden zijn er mensen geweest die er humane opvattingen op nahielden, niet iedereen is zo fanatiek dat hij de leer boven het leven stelt.
In een ingenieus vlechtwerk van betoog, geschiedverhaal en biografie geeft Guus Kuijer aan de hand van Servets leven een beeld van de godsdiensttwisten in de zestiende eeuw, en vervolgens houdt hij een hartstochtelijk pleidooi voor tolerantie. Als noodzakelijke voorwaarde voor die tolerantie wijst hij de scheiding aan van kerk en staat: "Christenen en moslims zijn meer aan elkaar verwant dan aan de seculiere wereld. Op een dag zullen ze zich verenigen en de waardigheid van de mens uit hem knijpen zoals je een tube tandpasta leeg knijpt." (Omslagtekst).
Het doden van een mens, Guus Kuijer, Athenaeum - Polak & Van Gennip, 2007, ISBNÂ 978 90 253 2763 7.
Zie ook het interview met de schrijver in het programma Boeken&cetera
![]() |
1. Geschreven door Pieter v.d. Kamer, op 31-03-2008 20:09 Goed boek, aanrader. De tolerantie van de gelovige omgekeerd evenredig aan het gevoel voor humor? Uit het boek: \"Het idee dat er profeten (geroepenen) bestaan die namens God voor eeuwig hebben vastgelegd wie de goeden zijn en wie de kwaden, kan niet anders dan tot misdaad leiden.\" |
![]() |
Reageer | |
Wees aardig voor elkaar of je reactie wordt verwijderd! |
Powered by AkoComment Tweaked Special Edition v.1.4.6
AkoComment © Copyright 2004 by Arthur Konze - www.mamboportal.com
All right reserved